Lasy Konoha

Sydney

Bardzo stara i niebezpieczna puszcza; to w niej są przeprowadzane szkolenia przygotowujące do Egzaminu na Chunina.
Do lasu wkroczył Sydney, zmienił się w Wilka i ruszył przed siebie

Sara-san

Za nim podazała Sara chciała za wszelką cene poznac jego przeszłość, była bezszelestna poruszała sie z wiatrem.

Sydney

Chłopak biegł przez znane mu zakamarki, przechodził pod starymi kłodamy zawisłymi w powietrzu i gdy dziewczyna myślała że już go zgubiła odnalazła go stojącego nad małym Oczkiem wodnym w formie chłopaka

Sara-san

- Dziwne...
Szepnęła chowajac się za drzewem.

Sydney

Chłopak zaczął się śmiać pod nosem i wyciągnął zwój; zwój był mały i pieczołowicie zwinięty
-Oto i to... sekret mocy Ninja; klucz do dziesiątej bramy chakry
Chłopak go rozwinął i zaczął się śmiać gdy zaczł czytać
-Za karzdym razem jak to czytam chce mi się śmiać... sekret mojego klanu
Zgniutł zwój i rzucił nim w stronę oczka wodnego
-Już nikt ciebie nie przeczyta...

Sara-san

- Co jest... Anasian!
Oczy Sary stały sie ciemne staneła w świecie gdzie kilka centymetrów od niej był chłopak, podeszła jakby nie zauwazalnie ale w rzeczywistości dalej była daleko i popatrzyła dziwnie on w tym świcie nie mógł jej widziec.
- Jakby się drował do zwoju Hitsugaya mogłabym stracić życie wystarczyło wtedy ze Akatsuki rzejechała po zwoju Kunaiem po imieniu członka i padali jak muchy...
Szepnęła bardzo cicho i dalej patrzyła.

Sydney

-Nie wiem gdzie jesteś ale to nie ładnie śledzić innych... Sara-Sensei
Zaśmiał się chłopak a zwój zatonął i został rozerwany przez jakąś rybe
-Wyjdz proszę i jeżeli czegoś chcesz to zapytaj w prost

Sara-san

- Nie jestes geninem...
Powiedziała powaznie skaczac i pojawiajac sie przed nim jej oczy nie były normalne.
- Zapewne znasz mój klan...

Sydney

Chłopak uśmiechnął siępatrząc na dziewczyne, obrucił się do niej tyłem i zawiązał włosy w kucyk; na jego szyi widniała idąca od głowy spod włosów aż pod koszule blizna, była szeroka i głęboka
-Można powiedzieć że... za bardzo; to co mam z tyłu to robota twojego tatusia
Zaśmiał się

Sara-san

- Bez wątpliwości... To ty zabiłeś moją rodzinę i mój klan...
Szepnęła chłodno i wyjęła zwój.
- Ale nigdy nie zabijesz mnie...
Dokonczyła chowajac go.

Sydney

-Może... może to ja zabiłem twoją rodzine; ale pomyśl
Uśmiechnął się
-Ja naprawdę mam czternaście lat, dziewięć lat temu gdy to się wydażyło byłem pięcioletnim szczylem... więc albo byłem bardzo utalentowany; albo to nie ja
Obrucił się w stronę dziewczyny

Sara-san

- Więc twój klan...
Szepnęła cicho i popatrzyła jakby chciała go teraz zabić.

Sydney

-Jestem ostatni...
Przerwał jej groźnie
-Dzięki wam
Dodał głosem nieludzko złym, wyjął Jitte i przygwoździł nią Sare do drzewa

Sara-san

- I co zabijesz mnie? Wystarczy ze uzyje zakazanego jutsu lub swojego HiJutsu i nie zyjesz na miejscu...
Zaśmiałam się wrednie opuszczajac z ciała ból.

Sydney

-Zamknij się!!!!!!!!!
Chłopak zamknął na chwilę oczy a po policzkach popłynęły mu łzy
-Tyle lat czekałem... to wy zaatakowaliśmie moją rodzine, zabiliście wszystkich oprucz mnie!... mnie uratował ojciec, nie był z klanu... był jednym z Akatsuki; zabił waszych jako zemste za moją matke. I wiesz co jet najśmieszniejsze?... że z tego wszystkiego pozostała mi tylko opaska; nawet nie wiem jak wyglądał...
Łzy leciały mu po policzkach tworząc potok
-To wszystko przez was!! To wszystko przez was!! To wszystko przez was!! ...
Powtarzał wyjmując Jitte i wbijając ją ponownie kilka centymetrów obok głowy Sary