Park

Mitz

- No cóż, tak czułem, ze nic mi nie zrobisz....
Powiedział chowając kunai do kabury i podchodząc do dziewczyny blizej.
- Wiesz, przeszłości nie zmienisz, mozesz jedynie brnać dalej ^^
Zaintonował to doć wesoło.

Skowyt

- Tobie to łatwo powiedzieć - warknęła ponuro Skowyt. - Mi raczej trudno zapomnieć o mojej przeszłości...

Mitz

- Ja też nie imałem łatwo, ale muszę brnąć dalej, nie mam wyjścia innego.
Usiadł na ziemi prze ból nogi, który jednak troche osłabł, ale nie dawał mu spokoju.
- Ty też powinnaś postarać sie zapomnieć o tym co zrobiłaś, nieważne jak potworne to było.
Powiedział z pogodą ducha i walnął się plackiem na ziemi patrząc w niebo.

Skowyt

- Taaa... - westchnęła cicho Skowyt.
Higashi natychmiast znalazł się przy chłopaku i położył się obok niego. Skowyt postanowiła nie zostawiać miecza bez opieki i zabrała go spod drzewa.
Obu ich zabije...
Skowyt spojrzała na Mitza i Higashi'ego z dziwną żądzą mordu w oczach.

Mitz

Widząc katem oka wzrok dziewczyny dziwny dreszcz przeszedł mu po grzbiecie. Natychmiast "wskoczył" na nogi (takie jak na filmach kung- fu wstają z ziemi no ;p) i wyjął kunai.
- A jednak chcesz mnie zranić albo zabić, no cóż....

Skowyt

- Eee... Ja ci nic nie chce zrobić... Skąd w ogóle taki pomysł? ^^" - zdziwiła się dziewczyna.

Mitz

- Ten wzrok sprzed chwili mi mówił, że jednak chciała byś nas tak troszke dziabnąć.
Nie stał w pozycji do walki, ale miał się na baczności. Ból nogi coraz mniej mu przeszkadzał, co w głębi duszy go cieszyło.

Skowyt

- Nie no... - westchnęła Skowyt - Ty już zaczynasz sie mnie bać, prawda? Widzisz we mnie jakiegoś nieobliczalnego wariata? ^^"

Mitz

- Nie, nie wariata, ale zmienną dziewczyne.
Uśmiechnął się ciepło i rozluźnił uścisk na kunaiu.
- A ten miecz to tak będziesz dzierżyła cały czass ? ^^'''''''

Skowyt

- Taaa... A co boisz się? - spytała Skowyt i powstrzymała się przed machnięciem chłopakowi mieczem przed nosem.

Mitz

- No raczej takim małym kunaiem to ja mogę raczej połaskotać ten miecz a nie mieć z nim jakieś szanse.
Powiedział dość żartobliwie, ale czuł strach przed tym ostrzem, które mogło go rozpłatać w każdeej chwili.

Pazur

Nagle z krzaków wybiegła czarno-szara wilczyca zagapiona wzrokiem nakrzaki hukneła się o ławke, która zatarasowała jej droge.

Mitz

Mitzrael spojrzał w stronę huknięcia. Zobaczywszy wilka, który trzasnął w ławkę parsknął śmiechem.
- A ten wilk co? Slepy jest czy co ?

Skowyt

Skowyt rozpoznała wilka i spojrzała wymownie w niebo.
- Nie tyle ślepy co głupi... - mruknęła patrząc na wilka.

Pazur

Wilczyca otsząsneła się z szoku, który wywołała przez huknęcie łbem o ławke. Następne jej wzrok powędrował na Skowyt,która siedziała przed nią XD.