Szpital

Skowyt

- Jestes w cholernym szpitalu... - powiedziała Skowyt opierając się o inne łóżko.

Sara-san

- Ale... Niemoge no!
Wywarczała wściekle siadajac na łóżku i zaczęła powoli ruszać ręką.
- Powiadasz Sydney?
Rzekła cicho i wstała poczymm podeszła do niej i połozył reke na ramieniu.
- Dzięki, za troskę...
Wyszeptała i wyskoczyła przez okno bandazujac ranę poczym zniknęła.

<Z tematu>

Skowyt

- No nieźle... - mruknęła Skowyt patrząc jak Sara wyskakuje przez okno. - Chodz wilku...
Skowyt i Higashi wyszli ze szpitala.
<z tematu>

Sara-san

Sara wbiegła do spzitala połozyła Sydneya w sali numer 7 na dziwnym wielkim wilku narysowanym w ziemi i zaczęła leczyć ostatkiem sił, do sali wbiegło kilkunastu innych medyków.
- Szybko on moze juz nie zyć!
Krzyknęła. Kiedy skończono leczyc Sydneya sprawdzono puls na szczescie zył ale nie był w dobrym stanie zbytnio. Sara padła nie przytomna na ziemie. Dwójka shinobi trafiła na oddzial zamkniety.

Nikt nie moze tu wejsć!

Sydney

Chłopak ponownie przeżywał sceny ze swego dzieciństwa... Ogromny pożar trawiący Dom jego Klanu; ojciec Sary zażynający jego matkę i raniącego uciekającego chłopca, czuł jk ponowni upada na ziemię i w tym momęcie jakiś mężczyzna z opaską kirigakure/Akatsuki bierze go na ramiona i wynosi.
-O... ojcz... e...
Mówił przez sen

Sara-san

Joninka otworzyła powieki i spojrzała na majaczącego chłopaka wjęła schowany pod bluzką kunai i przecieła linki przyczepiające ją do łóżka, no cóż zbyt bezpieczna to teraz nie była. Wstała i popatrzyła na Sydneya smutnym wzrokiem.
- A wszytsko przez mój klan? Nie wierze... Cóż czas pogodzić fakty i przeszłość...
Szepnęła siadajac koło chłopaka i patrzac na niego, w miedzyczasie podała mu środek uspakajający.

Sydney

Chłopak śnił dalej... o nocy po tym jak jego klan został zniszczony; ośmiu meżczyzn rozmawiało ze sobą w cieniu, on leżał przy ognisku płacząc po utracie matki; postacie wyruszyły gdziś usypiając poprzednio chłopca, gdy ten się obudził, podszedł do niego jeden ze stojących nieopodal siedmiu osub, uklęknął przy dzieciaku i dał mu zakrwawioną opaska Kirigakure/Akatsuki; chłopiec zrozumiał co się stało. Reszta zniknęła i został on i ten Mężczyzna, opowiedział mu co się stało; uśpił dzieciaka i wysłał do konoha na grzbiecie wielkiego Węża.

Sara-san

- Nie sądziłam wtedy... Że miałam taką rodzinę...
Zaczęła płakać nie potrafiła tego pogodzić była taka jak oni, bezwzględna patrzyła na chłopaka przez łzy, które szybko otarła.
- Trudno, stało się...
Szepnęła zasypiajac zmeczona na krzesle za dużo chakry straciła.

Sydney

Chłopak obudził się i widząc śpiącą przy nim Sare wstał i z durzym wisiłkiem położył ją na swoim miejscu; niebardzo wiedział gdzie się znajduje. chciał wyjść ale z braku sił upadł z hukiem na podłogę.

Sara-san

- Sydney!
Sara zerwała się ze snu.
- Przysnęłam...
Powiedziała podnosząc go i kładąc na łóżko.
- Nigdy wiecej mnie nie podnoś...
Rzekła cicho.

Sydney

-Ty też!
Dodał surowo patrząc na Sare
-Dlaczego teraz muwisz inaczej?

Sara-san

- Ciesz się, straciłam bardzo dużo chakry ledwo utrzymałam cię przy zyciu...
Szepnęła i oparła sie o łóżko mając mroczki przed oczyma.

Sydney

Chłopak zmarszczył brwi
-Dziękuje
Uśmiechnął się kładąc jej ręke na dłoni

Sara-san

- Ale to moja wina... Chciałam załatwić Skowyt,a ty weszłeś mi w drogę, nie potrafiłam zatrzymac ducha śmierci...
Szepnęła zamykając powieki.

Sydney

-Jaki tam duch śmierci?...
Zaśmiał się chłopk
-To nie była wina ducha... po prostu jestem za mało wytrzymały