Dom Oharu

Sydney

-To nic... zapomnij
Mówił cały czas jedząc ramen i nie patrzył się na nią; dlatego się ie jąkał
-nie przejmuj się tym

Oharu

Dziewczyna jeszcze przez chwile parzyła na niego z powątpieniem lecz wreszcie powruciła do jedzenia.

Sydney

Sydney skończył swoje ramen i spoglądał jak Oharu zjada swoje

Oharu

Po chwili dziewczyna skaczyła jedzenie i uśmiechnełą się do chłopaka.
- Nie ma to jak ramen...

Sydney

Sydney nie odpowiedział tylko Uśmiechnął się szeroko po chwili wachania; otworzył siatke i włożył tam pozostałości po Ramen <czyt. zurzyte pałeczki i miseczki jednorazowego urzytku>

Oharu

Dziewczyna przeciągneła się i powturzyła czynnosc chłopaka, po chwli wzieła od niego siatkę.
- To ja pujde to wyrzucić...

Sydney

-Dy...dy... dobra
Mówił jak sparaliżowany, przymknął oczy i postanowił żę nie da się omamić, wyciągnął swoją ostateczną broń; wzrok w stylu Bambi z maksymalną dawką słodyczy, bardziej już nie mógł; wpatrywał się jej prosto w oczy swoimi ślepiami: wielkimi czerwonymi z niebiesko czrnymi paskami. Czuł jak adrenalina wzrasta w jego żyłach

Oharu

Dziewczyna popatrzyła na niego ze zdziwieniem i przyłozyła mu dłoń do czuła patrzac mu w oczy z lekkim zakłopotaniem.
- Sydney-kun... Napewno wszystko ok?

Sydney

No i wtedy wszystko ruszyło, w momęcie gdy dziewczyna przyłożyła mu ręke do czoła i jej oczy znajdowały się w odległości kilkunastu centymetrów broń masowego wrażenia wystrzeliła prosto w oczka Oharu
-Tak Oharu-chan Wszystko w porządku
Mówił podczas dy nawiązał już kontakt wzrokowy
-Masz bardzo delikatne ręce
Uśmiechnął się do niej i dotknął jej ręki na swoim czole, powoli ją zdjął i trzymał w delikatnym uścisku jedną i drugą dłonią

Oharu

Dziewczyna lekko się zarumieniła a przez brak maski chłopak to zauwarzył.
- E no dzięki...
Mrukneła cicho.

Sydney

-Nie ma za co...
Szepnął prybliżając swoje wargi do jej ucha; poczym wrócił do do spoglądania w jej oczy
-Masz bardzo delikatne spojżenie
-Dodał po chwili przybliżając spojżenie

Oharu

- E tam... Tylko tak gadasz...
Baknełą teraz już całkowicie czerwona.

Sydney

Chłopak nie przerywając kontaktu wzrokowego przybliżył usta do jej delikatnie szepcząc
-Jesteś cała czerwona Oharu-chan... dlaczego?

Oharu

- Emmmm... Bo... Jakos tk dziwnie sie czuje... Może gorączke mam albo cuś...
Prubowała się uśmiechnac ale nie za bardzo jej to wyszło.

Sydney

I w tym momęcie dziewczyna poczuła ż ich usta styknęły się na chwileczką; w tym stanie nie można było zliczyć czasu czy może to trwało sekunde a może nawet kilka minut; chłopak oddalił twarz od jej twarzy i uśmiechnął się patrząc już normalnie
-W takim razie trzeba się tobą zaopiekować
i póścił jej oczko