Dom Oharu

Oharu

Dziewczyna uśmiechneła się.
- Tylko poczekaj moment!
Wybiegła z pakoju a po paru minutach wróciła. Miała na sobie luźną sukienke do kolan na ramiączka i nie miała maski. Wyglądała nie jak shinobi a zwykła nastolatka
- No to możemy iść...
Uśmiechneła się wesoło.

Sydney

Chłopak stał jak wmurowany; z wrażenia aż upuścił książke. Spojżał na swoje ubranie i skoncentrował się, zaczął się zmieniać, płaszcz i strój Ninja ustąpił szykownej czarnej koszuli i eleganckim spodniom od garnituru, stabilizatory na rękach zniknęły i nadgarstnik zmienił się w srebrny zegarek. Oczy stały się takie jakich Oharu "nie lubiła" a włosy stały się ciemniejsze i odrobinę dłuższe. Rysy jego twarzy stały się ostrzejsze ale nie wyglądał inaczej

-Chodzmy Oharu-san

Oharu

Dziewczyna zmierzyła odmienionego chłopaka wzrokiem i uśmiechneła się lekko.
- No chodźmy.
Złapała go za ręke i razem wyszli z domu.
<z teamtu>

Oharu

Oharu weszła do domu z niezbyt zadowoloną miną. *Nie ma co... Sydney oberwie jak sie pojawi...* Dziewczyna wbiegła na górę. Wzieła prysznic i przebrała sie w piżamę. Po czym rzuciła się na łóżko i wbiła wzrok w sufit.

Sydney

Obok niej wylądował biały sokół i otarł się dziobem i szyję Oharu; chwilę puźniej sokół zmienił się w Sydneya
-Już jesteś Oharu-chan... ciesze się że ciebie widzę...
Uśmiechnął się siedząc obok niej

Oharu

Oharu popatrzyła na niego lekko wkurzonym wzrokiem, doszła do wniosku że nie będzie go bić, zrobi coś gorszego... Bez słowa odwruciła się do niego plecami i zwineła się w kłębek, całkowicie go ignorując.

Sydney

-Co się stało Oharu-chan??
Zapytał i usiadł bliżej dziewczyny obejmują ją obiema rękami
-Co się stało...

Oharu

- Jeszcze się głupio pytasz?! Zostawiłeś mnie samą w parku i pobiegłeś za ta dziewczyną!
Warkneła i odtrąciła jego ramię.

Sydney

Chłopak przejechał palcami po jej boku patrząc jej smutno w oczy
-Rzuciła mi wyzwanie... przepraszam Oharu-chan... jeżeli sobie tego nie życzysz to nie będe.

Oharu

- Ja chyba ogłuchałam bo nie słyszałam żeby ona coś mówiła o walce! To ty ją prowokowałeś, a teraz się wykręcasz!
Dziewczyna cały czas była do niego odwrucona plecami i nie patrzyła na niego.

Sydney

Chłopak nie wiedział co ma powiedziać, spuścił głowę i szepnął
-Przepraszam... naprawdę przepraszam Oharu-chan... już nigdy... już nigdy cię nie opuszcze; przyżekam
Położył jej ręke na ramieniu

Oharu

Dziewczyna przez chwilę milczała, lecz po kilku niemiłosiernie długich sekundach, znów się odezwała.
- Ja nie chce, żebyś cały czas za mną łaził tylko nie odstawiaj juz takich numerów jak w parku...
Mrukneła cały czas lekko rozeźlonym tonem, po czym odwruciła twarz w jego stonę uśmiechając sie blado.

Sydney

chłopek położył się obok niej i przytulił mocno
-Przyżekam że nigdy tak już nie zrobie

Oharu

- Hymmmm... Mam nadzieje...
Mrukneła i szturneła go w żebra. Uśmiechają się już weselej.

Sydney

-Oj... nie rób mi tak bo to boli kochanie
Zaśmieł się chłopak mówiąc pół żartem pół serio